Separacja po złożonym pozwie rozwodowym
Stan faktyczny: Witam w załćżniku wysyłam pozew który otrymałem a także odpowiedz któa ja przygotowałem. Bardzo prosze o pomoc. Nie wiem jak to wyglada ale zarowno ja jak i ona nie chcemy sie sadzic. Mimo wszystko wolalbym najpierw separacje, ale nie wiem czy bez kolejnych spraw sadowych moze to sad orzec. W razie pytan prosze o informacje telefoniczna lub mailowa. Chetnie wyjasnie
Przedłożone dokumenty: pozew, odpis aktu stanu cywilnego, projekt odpowiedzi na pozew
Akty prawne:
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (j.t. Dz. U. z 2014 r., poz. 121)
Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. 1964 nr 9 poz. 59)
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego. (Dz.U. 1964 nr 43 poz. 296)
Odnośnie separacji wyjaśniam.
Instytucję separacji do polskiego prawa wprowadziła z dniem 16 grudnia 1999 r. ustawa z dnia 21 maja 1999 r. o zmianie ustaw – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, Kodeks cywilny, Kodeks postępowania cywilnego i innych ustaw (Dz. U. z 1999 r. Nr 52, poz. 532).
Separacja prawna (orzeczona przez sąd) charakteryzuje się tym, że małżonkowie zostają zwolnieni z obowiązku wspólnego pożycia przy zachowaniu węzła małżeńskiego. Ma ona zastosowanie wówczas, gdy rozkład pożycia małżeńskiego jest zupełny, ale nie wykazuje jeszcze cech trwałości. Celem separacji jest umożliwienie małżonkom powrotu do wspólnego pożycia przez zachowanie węzła małżeńskiego.
Separacja po złożonym pozwie rozwodowym
Separacja może zostać orzeczona wyłącznie wtedy, kiedy występują przesłanki pozytywne, przy jednoczesnym braku przesłanek negatywnych.
Przesłanką pozytywną, konieczną do orzeczenia separacji, jest zupełny rozkład pożycia małżeńskiego (art. 611 § 1 Kodeksu rodzinnego). Zachodzi on wówczas, kiedy w małżeństwie wygasną więzi fizyczne, duchowe i gospodarcze.
Należy w tym miejscu wskazać różnicę, jaka zachodzi pomiędzy rozwodem i separacją: przesłanką pozytywną niezbędną do orzeczenia rozwodu jest trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego, a w przypadku separacji nie wymaga się, aby rozkład pożycia był trwały.
Przyczyny rozkładu pożycia małżeńskiego mogą być zawinione (np. groźba, nieetyczne postępowanie, alkoholizm, odmowa wzajemnej pomocy, zdrada, poniżanie małżonka, niewłaściwy stosunek do dzieci lub do rodziny małżonka), niezawinione (np. długotrwała choroba utrudniająca wykonywanie obowiązków małżeńskich, zasadnicza różnica charakterów, niedobór seksualny) lub takie, które mogą zależnie od okoliczności zostać uznane za zawinione lub niezawinione (np. bezpłodność, różnica wieku, różnica światopoglądów).
Separacja po złożonym pozwie rozwodowym
Stosownie do art. 611 § 3 Kodeksu rodzinnego, jeżeli małżonkowie nie mają wspólnych małoletnich dzieci, sąd może orzec separację na podstawie zgodnego żądania małżonków. Jednak i w tym przypadku do orzeczenia separacji koniecznym jest zaistnienie zupełnego rozkładu pożycia małżeńskiego. Dlatego też sąd nie wyda orzeczenia o separacji nawet przy zgodnym żądaniu małżonków, jeśli w ich małżeństwie nie nastąpił zupełny rozkład pożycia.
Przesłanki negatywne separacji określone są w art. 61 § 2 Kodeksu rodzinnego, zgodnie z którym mimo zupełnego rozkładu pożycia orzeczenie separacji nie jest dopuszczalne, jeżeli wskutek niej miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków, albo jeżeli z innych względów orzeczenie separacji byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
Zaistnienie choćby jednej z tych negatywnych przesłanek spowoduje, że sąd oddali powództwo o separację, nawet przy zgodnym wniosku małżonków o separację (w tym przypadku znaczenie będą miały zasady współżycia społecznego, gdyż zgodny wniosek o separację może zostać złożony wyłącznie przez małżonków nieposiadających wspólnych małoletnich dzieci).
Separacja po złożonym pozwie rozwodowym
Sąd nie orzeknie separacji również wówczas, kiedy sprzeciwiłoby się to zasadom współżycia społecznego. Sąd Najwyższy w wytycznych rozwodowych (orzeczenie z dnia 18 marca 1968 r., sygn. akt. III CZP 70/66 i z dnia 9 czerwca 1976 r., sygn. akt. III CZP 46/75), które mogą być stosowane również przy orzekaniu separacji, stwierdził:
„Artykuł 56 § 2 ma na uwadze sytuacje szczególne, w których – mimo całkowitej i nieodwracalnej martwoty związku małżeńskiego oraz mimo braku innych przesłanek negatywnych – zasady współżycia społecznego przemawiają przeciwko rozwodowi. Sytuacje takie mogą zwłaszcza wchodzić w rachubę wtedy, gdy z zasadami tymi nie dałoby się pogodzić rażącej krzywdy, jakiej doznałby małżonek sprzeciwiający się żądaniu rozwodu, albo gdy przeciw rozwodowi przemawiają poważne względy natury społeczno-wychowawczej, które nie pozwalają na to, by orzeczenie rozwodu sankcjonowało stan faktyczny powstały na tle złego traktowania i złośliwego stosunku do współmałżonka lub dzieci albo innych przejawów lekceważenia instytucji małżeństwa i rodziny i obowiązków rodzinnych”.
Żądanie separacji jest niezależne od żądania rozwodu i w sytuacji, gdy jeden z małżonków żąda orzeczenia separacji, a drugi orzeczenia rozwodu i żądanie orzeczenia rozwodu jest uzasadnione, to stosownie do art. 612 § 1 Kodeksu rodzinnego sąd orzeka rozwód. Jeżeli jednak orzeczenie rozwodu nie jest dopuszczalne, a żądanie orzeczenia separacji jest usprawiedliwione, sąd orzeka separację (art. 612 § 2 Kodeksu rodzinnego).
Separacja po złożonym pozwie rozwodowym
Argumenty jakich powinien Pan użyć w odpowiedzi na pozew, znajdują się poniżej.
W odniesieniu do pojęcia zupełności rozkładu pożycia należy wskazać, że w orzecznictwie utrwalił się pogląd, zgodnie z którym z wyjątkiem nielicznych głosów odmiennych, rozkład pożycia małżonków jest zupełny, gdy wszystkie więzy łączące małżonków (duchowe, fizyczne i gospodarcze) uległy zerwaniu.
Dla orzeczenia rozwodu, w przeciwieństwie do separacji, rozkład pożycia małżeńskiego musi być nie tylko zupełny, lecz także trwały. Trwałość rozkładu pożycia można stwierdzić dopiero, gdy rozkład jest już zupełny. W świetle orzecznictwa SN, rozkład pożycia jest trwały, gdy brak jest perspektyw (widoków) powrotu małżonków do wspólnego pożycia.
Pomocne przy badaniu trwałości rozkładu pożycia może okazać się porównanie czasu prawidłowego funkcjonowania małżeństwa z czasem życia małżonków w rozłączeniu. Zasady doświadczenia życiowego wskazują, że im dłużej trwało wspólne życie, tym większe jest prawdopodobieństwo, że ewentualne nieporozumienia nie doprowadzą do trwałego rozkładu pożycia (tak m.in. J. Winiarz, w: System PrRodz).
Jako Pozwany może Pan wskazać na komentarz do KRO B. Czech, w: Piasecki, 2011, art. 56, Nb 39 z powołaniem się na wyr. SN z 17.10.2000 r., I CKN 831/98, niepubl: Nawet trwające 3 lata rozłączenie małżonków, mających ponad 70 lat, które nastąpiło po wspólnym życiu przez 38 lat, nie musi nosić cechy trwałości rozkładu.
W Wytycznych z 1968 r. (teza II) SN stwierdził, że art. 56 § 2 KRO „ma na uwadze sytuacje szczególne, w których – mimo całkowitej i nieodwracalnej martwoty związku małżeńskiego oraz mimo braku innych przesłanek negatywnych – zasady współżycia społecznego przemawiają przeciwko rozwodowi” . W szczególności, gdy rozwód pozostawałby w sprzeczności z powszechnie akceptowanymi wartościami (tak A. Olejniczak, w: Dolecki, Sokołowski, Komentarz KRO, 2013, art. 56, Nb 70).
W świetle art. 56 § 2 KRO in fine ocenie z zasadami współżycia społecznego podlega orzeczenie rozwodu (a zatem głównie skutki rozwodu), a nie przyczyny, które doprowadziły do zupełnego i trwałego rozkładu pożycia.
Na ogół przyjmuje się, że zasady współżycia społecznego to normy pozaprawne o aksjologicznym uzasadnieniu, odwołujące się do powszechnie uznanych wartości. Obejmują normy moralne, a normy obyczajowe tylko wówczas, gdy jednocześnie mają uzasadnienie aksjologiczne (są uznawane za słuszne).
Separacja po złożonym pozwie rozwodowym
Sąd Najwyższy w Wytycznych z 1968 r. (teza II) wskazał, że z punktu widzenia prawa rozwodowego szczególne znacznie mają dwie zasady współżycia społecznego:
1) „zasada trwałości małżeństwa i ochrony rodziny z uwzględnieniem jednak dopuszczalności rozwodu jako środka niezbędnego do likwidacji szkodliwych społecznie, martwych, formalnie tylko istniejących związków małżeńskich”;
2) „zasada, według której obowiązki wynikające ze stosunków małżeńskich i rodzinnych nie powinny ograniczać życia osobistego w większym zakresie, niż tego wymaga dobro rodziny”.
W orzecznictwie i piśmiennictwie utrwalone jest stanowisko przedstawione przez SN w Wytycznych z 1968 r. (teza II), że sprzeczność orzeczenia rozwodu z zasadami współżycia społecznego może zwłaszcza wchodzić w rachubę w dwóch sytuacjach:
1) „gdy z zasadami tymi nie dałoby się pogodzić rażącej krzywdy, jakiej doznałby małżonek sprzeciwiający się żądaniu rozwodu”;
2) „gdy przeciw rozwodowi przemawiają poważne względy natury społeczno-wychowawczej, które nie pozwalają na to, by orzeczenie rozwodu sankcjonowało stan faktyczny powstały na tle złego traktowania i złośliwego stosunku do współmałżonka lub dzieci albo innych przejawów lekceważenia instytucji małżeństwa i rodziny lub obowiązków rodzinnych”
Separacja po złożonym pozwie rozwodowym
Nadto, należy wskazać, że jeżeli rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny – sąd nie orzeknie rozwodu. Jednakże, aby do tego doszło musiałby Pan wnosić o ustalenie winy żony. W projekcie jaki Pan przygotował mowa jest o wielogodzinnych rozmowach z innym mężczyzną – gdyby miał Pan dowody na zdradę, taka wina jest całkowicie po stronie żony.
W świetle powyższego należy rozważyć jaką drogę chciałby Pan obrać. Jeżeli chce Pan dążyć do separacji, należy wskazywać na powyższe argumenty.
Separacja po złożonym pozwie rozwodowym