Tag: małżeństwo

Opublikowano przez

Czy w sprawie rozwodowej można korzystać z nagrań utrwalonych przez podsłuch

Czy w sprawie rozwodowej można korzystać z nagrań utrwalonych przez podsłuch

Czy w sprawie rozwodowej można korzystać z nagrań utrwalonych przez podsłuch

Stan faktyczny: żona brata podłożyła bratu w pracy podsluch na którym nagrała naszą rozmowie w rozmowie tej moje wypowiedzi były nie korzystne na mój temat . Teraz żona brata przekazała nagrania mojemu mężowi 'z którym jestem w trakcie rozwodu. Czy w zaistniałej sytuacji mogę coś zrobić aby nagrania zostały zniszczone?

Przedłożone dokumenty: brak

Akty prawne:

  1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (j.t. Dz. U. z 2014 r., poz. 121)
  2. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. kodeks karny (Dz.U.1997.88.553 z późn. zm.)
  3. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy )Dz.U. 1964 nr 9 poz. 59)
  4. Ustawa z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000 )
  5. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych)

Czy w sprawie rozwodowej można korzystać z nagrań utrwalonych przez podsłuch

Dowody uzyskane niezgodnie z prawem, tj. w sposób sprzeczny z prawem, nie mogą być dowodem w postępowaniu sądowym. Powyższa teoria została zaakcentowana, a tym samym zaakceptowana przez polskie sądy powszechne. W wyroku z 06.07.1999 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie stwierdził: „ochroną art. 23 K.c. objęte jest prawo do swobody wypowiedzi, wyboru rozmówcy i tajemnica rozmowy. Gromadzenie materiału dowodowego w procesie i prezentowanie go przez strony nie powinno odbywać się z naruszeniem zasad współżycia społecznego (I ACa 380/99, OSA 2001/4/21).”

Na korzyść męża przemawia jednak teza wyrażona w szczególności w wyroku z 25.04.2003 r. Sądu Najwyższego, który stwierdził, że „w procesie rozwodowym w zakresie wykazania winy w rozkładzie pożycia małżeńskiego służyć może także nagranie magnetofonowe rozmów prowadzonych przez strony, nawet jeżeli tych nagrań dokonano bez wiedzy jednej z nich i w okresie trwania małżonków w faktycznej separacji” (IV CKN 94/01, „Lex Polonica”, Nr 370634). Większość przedstawicieli doktryny stoi na stanowisku, iż dowody z podsłuchów, otwartej korespondencji, wiadomości otrzymanych na portalach społecznościowych, poczcie elektronicznej, jeśli zostały uzyskane bez zgody zainteresowanego, nie powinny być dopuszczone w postępowaniu cywilnym.

Należy w tym miejscu podkreślić wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu (wyrok z 10 stycznia 2008 r., I ACa 1057/07): Podstępne nagranie prywatnej rozmowy godzi w konstytucyjną zasadę swobody i ochrony komunikowania się, a dowody uzyskane w sposób sprzeczny z prawem nie powinny być dopuszczane w postępowaniu cywilnym.

Czy w sprawie rozwodowej można korzystać z nagrań utrwalonych przez podsłuch

Możą nadto, powinien się liczyć z możliwością wniesienia przez Panią pozwu w przedmiocie naruszenia dóbr osobistych. Odnosząc się do odpowiedzialności cywilnej wskazać należy na art. 23 K.c. Zgodnie z jego treścią „Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego, niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach”. Tajemnica korespondencji (czyli także rozmowy) jest bezpośrednio wymieniona w katalogu dóbr osobistych każdego człowieka, i jako takie dobro podlega ochronie.

Wyraźnie podkreślić należy przy tym, iż będzie Pani mogła nadto próbować pociągnąć męża do odpowiedzialności karnej. Odpowiedzialność karną kształtuje art. 267 K.k. Zgodnie z jego treścią: „Kto bez uprawnienia uzyskuje dostęp do informacji dla niego nieprzeznaczonej, otwierając zamknięte pismo, podłączając się do sieci telekomunikacyjnej lub przełamując albo omijając elektroniczne, magnetyczne, informatyczne lub inne szczególne jej zabezpieczenie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”. Ściganie tego przestępstwa następuje na wniosek pokrzywdzonego (art. 267 § 5 K.k.).

Nagranie rozmowy nie stanowi przełamania zabezpieczeń, o których mowa w art. 267 K.k. Ustawodawca wskazuje bowiem na otwarcie zamkniętego pisma, podłączenie do sieci telekomunikacyjnej, przełamania lub ominięcie zabezpieczenia.

Czy w sprawie rozwodowej można korzystać z nagrań utrwalonych przez podsłuch

Ponadto, należy wskazać że sposób oceny danego dowodu z nagrania może zależeć także od ustalenia, kto dokonywał zapisu. Bardziej rygorystyczne stanowisko należy stosować do nielegalnych podsłuchów rozmów prowadzonych przez osoby trzecie, czy też tego typu nielegalnych działań, jak: przejmowanie cudzej korespondencji, czy hakerskie włamanie do skrzynki odbiorczej poczty elektronicznej. Natomiast sytuacja, w której osoba nagrywająca jest jednocześnie odbiorcą informacji, tzn. jest jednym z uczestników, dokumentującym treść wypowiedzi, powinna być traktowana mniej stanowczo. Zachowanie takiego uczestnika rozmowy, który nagrywa wypowiedzi innych uczestników, rozpatrywać można w kategoriach sprzeczności z dobrymi obyczajami, nie zaś sprzeczności z prawem (por. wyrok SA w Białymstoku z 31 grudnia 2012 r., I ACa 504/11).

Reasumując, jeżeli mąż wykorzysta w sprawie wskazane nagrania, może się Pani bronić w piśmie procesowym wskazanymi wyżej argumentami. Jeżeli chciałaby Pani natomiast już w tej chwili zapobiec wykorzystaniu nagrania przed jego włączeniem do sprawy, może Pani wysłać do męża wezwanie do nienaruszania Pani dóbr osobistych, ze wskazaniem na ewentualną odpowiedzialność męża z tego tytułu. Może Pani także wspomnieć o odpowiedzialności karnej. Mąż może się wystraszyć takiego pisma i nie użyć dowodów z obawy przed narażeniem się na odpowiedzialność karną a także cywilną materialną (odszkodowawczą za naruszenie dóbr osobistych). 

Jednocześnie informujemy, że serwis prawnikonline24 świadczy pomoc w sporządzaniu wezwań, pism procesowych oraz pozwów cywilnych. Prosimy o wiadomość jeżeli będzie Pani zainteresowana naszym wsparciem.

Czy w sprawie rozwodowej można korzystać z nagrań utrwalonych przez podsłuch

Opublikowano przez

W jaki sposób najlepiej zatrudnić małżonka w firmie?

W jaki sposób najlepiej zatrudnić małżonka w firmie?

W jaki sposób najlepiej zatrudnić małżonka w firmie?

Stan faktyczny: Prowadzę firmę na zasadach działalności gospodarczej, chciałam zatrudnić żonę w firmie lub wciągnąć ją w firmę bo jest bezrobotna i ma nieopłacany Zus a pracuje teraz ze mną w fimie. Nie wiem jak zrobić to najbardziej korzystnie bo chyba dla współmałżonków są odrębne przepisy,

Przedłożone dokumenty: brak

Akty prawne:

  1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (j.t. Dz. U. z 2014 r., poz. 121)
  2. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. 1974 Nr 24 poz. 141)
  3. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy )Dz.U. 1964 nr 9 poz. 59)
  4. Ustawa z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług  (Dz. U. z 2017 r. poz. 115)
  5. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) 
  6. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. 2018 poz. 646)

W jaki sposób najlepiej zatrudnić małżonka w firmie?

Prostym sposobem na związanie żony z Pana przedsiębiorstwem i opłacanie ZUS, jest uznanie Jej za osobę współpracującą.

Za osoby współpracujące m.in. z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz z osobami korzystającymi z ulgi na start uważa się małżonka, dzieci (własne, drugiego małżonka i przysposobione), rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające. Wskazane osoby uważa się za współpracujące, o ile pozostają z przedsiębiorcą lub osobą korzystającą z ulgi na start we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności. Wynika to z art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, zwanej ustawą systemową. Można więc powiedzieć, że o statusie osoby współpracującej decydują trzy przesłanki, tj.:

  • bycie w kręgu określonych osób bliskich,
  • pozostawanie członka rodziny we wspólnym gospodarstwie domowym,
  •  współpraca przy prowadzeniu pozarolniczej działalności.

Wszystkie wymienione przesłanki muszą występować łącznie.

W jaki sposób najlepiej zatrudnić małżonka w firmie?

Przez pozostawanie we wspólnym gospodarstwie domowym najczęściej rozumie się wspólne zamieszkanie pod jednym adresem, w jednym lokalu czy domu. Powinno to wiązać się ze wspólnym ponoszeniem kosztów utrzymania. Tak więc, gdy krewni prowadzą oddzielne gospodarstwo i samodzielnie ponoszą całość kosztów utrzymania, należy przyjąć brak pozostawania we wspólnym gospodarstwie domowym, co stanowi przeszkodę do uznania krewnego lub powinowatego za osobę współpracującą przy prowadzeniu pozarolniczej działalności czy wykonywaniu umowy agencyjnej, umowy-zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Usługami są czynności (działania) spełniane dla jakiejś innej osoby (Z. Radwański, Zobowiązania. Część szczegółowa, Warszawa 2001, s. 113). Kodeks cywilny zawiera uregulowania dotyczące szeregu umów, które uważa się za umowy o świadczenie usług. Zalicza się do umów o świadczenie usług umowy: zlecenia, o dzieło, o roboty budowlane, przechowania, składu, agencyjną, komisu, przewozu i spedycji oraz jako usługi traktuje się czynności wykonywane przez utrzymującego hotele i inne podobne zakłady oraz czynności wykonywane w ramach prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia. Uregulowane w Kodeksie cywilnym umowy mają wszakże mniej lub bardziej wyspecjalizowany charakter i nie obejmują swym zakresem wszystkich możliwych umów, których treścią jest zobowiązanie do wykonania określonej czynności dla innej osoby (usługi). W praktyce zawierana jest ogromna liczba umów, których nie można wprost zakwalifikować jako którejś z uregulowanych w Kodeksie cywilnym umów nazwanych o świadczenie usług. Umowy takie Kodeks cywilny obejmuje ogólną kategorią „umów o świadczenie usług nie uregulowanych odrębnymi przepisami” (art. 750 Kodeksu cywilnego).

W jaki sposób najlepiej zatrudnić małżonka w firmie?

Tak więc jako pracownika, a nie osobę współpracującą, należy traktować zatrudnionych w następujących sytuacjach:

  • małżonka wspólnika spółki cywilnej w sytuacjach, gdy przedmiot umowy o pracę nie obejmował prowadzenia spraw spółki i reprezentowania spraw spółki (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 1996 r., sygn. akt II URN 8/96, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 1998 r., sygn. akt II UKN 340/98);
  • gdy między małżonkami została zawarta umowa o zniesieniu małżeńskiej wspólności ustawowej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 19 kwietnia 1994 r., sygn. akt III AUr 101/94), moim zdaniem orzeczenie to dotyczy także sytuacji, gdy pomiędzy małżonkami orzeczono separację;
  • gdy pracownik zawarł związek małżeński z pracodawcą (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 1998 r., sygn. akt II UKN 523/97).

Osoba współpracująca jest pojęciem używanym wyłącznie do celów ubezpieczenia społecznego. Nie kwestionuje to stosunku pracy, uzyskania świadectwa pracy i wszelkich świadczeń związanych ze stosunkiem pracy (oprócz świadczeń ZUS).

Reasumując – może Pan zatrudnić żonę na umowę o dzieło/zlecenia jeśli mieszkacie razem – będzie to oznaczało potraktowanie żony jako osoby współpracującej i implikowało koszty ubezpieczenia.

Odnośnie zatrudnienia żony, wyjaśniam co następuje.

Zasadniczo przedsiębiorca może zatrudnić współmałżonka na takiej samej podstawie, jak innych pracowników, czyli spisując umowę o pracę.

Wiąże się to z koniecznością opłacania składek na jego ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Wysokość tych składek ustalana jest taka samo, jak dla przedsiębiorców.

Oczywiście, aby krewny osoby prowadzącej pozarolniczą działalność mógł być traktowany jako pracownik, musi go łączyć umowa mająca wszystkie cechy stosunku pracy.

Tak więc może Pan albo zgłosić żonę do ZUS jako współpracownika albo zatrudnić żonę w oparciu o umowę o pracę. 

W jaki sposób najlepiej zatrudnić małżonka w firmie?

Opublikowano przez

Majątek wspólny małżonków a prawa autorskie

prawa autorskie, majątek, małżeństwo, wspólność majątkowa, rozdzielność majątkowa, prawnik, adwokat, radca prawny, pomoc prawna, kancelaria prawna, adwokat online, prawnik online, radca prawny online, pomoc prawna online

4.02.2020 r. Majątek wspólny małżonków a prawa autorskie

Dotyczy: majątku wspólnego a praw autorskich

Stan faktyczny: Posiadam z małżonką wspólność majątkową. Jestem zatrudniony na umowę o pracę, gdzie ¨80% wynagrodzenia stanowi honorarium autorskie z tytułu stworzenia utworu oraz przeniesienia majątkowych praw autorskich do tego utworu na pracodawcę¨.

Czy w takim razie, 80% mojego wynagrodzenia stanowi mój majątek osobisty, czy dopisuje się do majątku wspólnego (wspólność małżeńska)? Czy zakup sfinansowany z tej części (np. samochód) będzie należał do części wspólnej czy osobistej?

Przedłożone dokumenty: brak

Akty prawne:

  1. Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.2018.0.1191 t.j. – dalej „prawo autorskie”)
  2. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy  (Dz. U. 1964 r. Nr 9 poz. 59 z późn. zm. – dalej “krio”)

Majątek wspólny małżonków a prawa autorskie

Z chwilą wejścia w związek małżeński między małżonkami powstaje wspólność ustawowa, chyba że zawarli oni małżeńską umowę majątkową. W małżeństwie, w którym panuje ustawowa wspólność majątkowa, istnieją trzy masy majątkowe: majątek wspólny oraz dwa majątki osobiste (żony i męża). O przynależności danego przedmiotu decydują tu względy obiektywne, a nie wola małżonków.

Do majątku wspólnego – zgodnie z wolą ustawodawcy – należą przedmioty majątkowe nabyte przez obojga małżonków lub jednego z nich w czasie trwania wspólności ustawowej, chyba że dany przedmiot z mocy ustawy należy do majątku osobistego małżonka (art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

 

Przez pojęcie „przedmioty majątkowe” należy rozumieć własność i inne prawa rzeczowe (a więc przykładowo użytkowanie wieczyste, służebność gruntowa, służebność drogi koniecznej, posiadanie, spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu), a także wierzytelności czy ekspektatywę (tj. oczekiwanie prawne) nabycia określonego przedmiotu majątkowego w przyszłości (na skutek zajścia określonego zdarzenia prawnego).

 

Ustawodawca w § 2 art. 31 K.r.io. wskazał trzy przykładowe składniki, które należą do majątku wspólnego małżonków, a mianowicie:

1.pobrane wynagrodzenie za pracę lub z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków, choćby przedsiębiorstwo wchodziło w skład majątku osobistego jednego z małżonków;

2.dochody z majątku wspólnego i majątku osobistego;

3.środki zgromadzone na otwartym lub pracowniczym funduszu emerytalnym każdego z małżonków.

 

Powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym, na co wskazuje użyty przez ustawodawcę w przepisie zwrot „w szczególności”. Do majątku wspólnego należą ponadto:

•przedmioty zwykłego urządzenia domowego służące do wspólnego użytku obojga małżonków (np. lodówka, pralka, ekspres do kawy, odkurzacz, telewizor, CD, DVD, komplet wypoczynkowy, itp.) chyba że przedmioty te zostały nabyte w drodze zapisu, dziedziczenia lub darowizny, a darczyńca lub spadkodawca wyraźnie zastrzegł, że nie wejdą one do majątku wspólnego;

•wygrane z loterii lub innych gier losowych;

•najem lokalu mieszkalnego, jeśli umowa najmu została zawarta w czasie trwania małżeństwa w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych;

•spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu, jeśli przydział lokalu nastąpił przez 1 stycznia 2000 r.

Do majątku osobistego każdego z małżonków – stosownie do art. 33 K.r.io. – należą:

1przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,

2przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,

3prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom,

4przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków,

5prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie,

6przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,

7wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków,

8przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków,

9prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy,

10przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

 

Pożytki i inne korzyści majątkowe uzyskane z praw wymienionych w art. 33 pkt 9, jak np. wynagrodzenie i inne dochody twórcy, są dochodami z majątku osobistego i jako takie należą do majątku wspólnego małżonków (art. 31 § 2 pkt 2). Przyjęcie odmiennego zapatrywania stanowi wykładnię prawa nieznajdującą oparcia w obowiązującym systemie prawnym. Należy także zwrócić uwagę, że ustawodawca mówi o dochodzie z majątku osobistego. Skoro zgodnie z art. 32 § 2 pkt 2 K.r.o. dochody z majątku odrębnego stanowią majątek małżonków, to norma ta ma na myśli czysty dochód, tj. przychód po odjęciu wszelkich koniecznych wydatków na osiągnięcie tego przychodu, a między innymi obciążeń publicznoprawnych. 

Powracając do sytuacji małżonków, tym razem w przypadku majątkowych praw autorskich – małżonek będący autorem może samodzielnie (bez zgody drugiego małżonka) zarządzać tymi prawami tj. decydować o ich przeniesieniu, udzieleniu licencji itd. Samodzielny zarząd i możliwość rozporządzania tymi prawami zostały przyznane na mocy ustawy o prawie autorskim i w tym zakresie są to przepisy szczególne względem Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Małżonek autora nie ma więc możliwości wyrażenia sprzeciwu jak w przypadku innych czynności wynikających z K.r.i.o.

Niemniej jednak, jeśli małżonek-autor pobierze jakaś korzyść majątkową z tytułu wykonania utworu czy przeniesienia praw autorskich, to wówczas tę korzyść traktuje się jako dochód małżonka wchodzący w skład majątku wspólnego małżonków. 

Tak więc, wyjątek dotyczący przynależności praw autorskich do majątku osobistego autora dotyczy osobistych praw autorskich (prawa do bycia uważanym za twórcę), a nie majątkowych praw autorskich, które mimo samodzielnego zarządu małżonka-autora należy traktować raczej jako wynagrodzenie za pracę czy dochód z innej działalności – wchodzący w skład majątku wspólnego małżonków.

Wyłączenie osobistych praw autorskich ze wspólności wynika natomiast z samej istoty majątku wspólnego, który swoim zakresem obejmuje wyłącznie prawa majątkowe. Prawa niemajątkowe, w tym osobiste prawa autorskie, nie wchodzą zatem do majątku wspólnego (zob. wyrok NSA z dnia 9 listopada 2011 r., II GSK 1131/10). Wyłączenie osobistych praw autorskich wynika też z art. 33 pkt 5 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, który wyłącza z majątku wspólnego prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie (a takimi prawami są osobiste prawa autorskie). Wszelkie prawa o charakterze osobistym mogą przysługiwać tylko konkretnej osobie. Przykładowo, prawo do ochrony czci i dobrego imienia przysługuje każdej osobie indywidualnie i nie zmienia tego zawarcie związku małżeńskiego. Podobnie osobiste prawa autorskie – a więc np. prawo do oznaczania utworu swoim imieniem, nazwiskiem lub pseudonimem – przysługują wyłącznie temu małżonkowi, który jest twórcą chronionego utworu. Praw tych nie może realizować (np. dochodzić ich ochrony) małżonek twórcy.

 

Wskazując na powyższe, niestety dochody z praw autorskich wchodzą do majątku wspólnego, samochód nabyty z tych środków będzie także do tego majątku wchodzić. 

 

Majątek wspólny małżonków a prawa autorskie

Opublikowano przez

Rezygnacja z rozdzielności majątkowej w trakcie małżeństwa a kredyt na dom

Rezygnacja z rozdzielności majątkowej

24.01.2020 r. Rezygnacja z rozdzielności majątkowej w trakcie małżeństwa a kredyt na dom

Stan faktyczny: Przed ślubem podpisaliśmy z Mężem intercyze. Mąż wziął kredyt na dom. Po spłacie kredytu chcemy zrezygnować z intercyzy. Czy wtedy dom automatycznie  będzie wspólny ? Czy należy dokonać jakiś formalności i czy wiążą się z tym jakie s  dodatkowe opłaty ?

Przedłożone dokumenty: brak

Akty prawne:

  1. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy  (Dz. U. 1964 r. Nr 9 poz. 59 z późn. zm.)

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że kwestie przynależności przedmiotów majątkowych do majątków osobistych bądź wspólnego małżonków są uregulowane w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym (K.r.o.).

 

Stosownie do art. 31 § 1 K.r.o. – „z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny)”.

 

Do majątku wspólnego należą w szczególności:

 

„1) pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków,

2) dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków,

3) środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków,

4) kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych”.

 

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

 

Zgodnie z art. 33 tej ustawy – do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

„1) przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,

2) przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,

3) prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom,

4) przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków,

5) prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie,

6) przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,

7) wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków,

8) przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków,

9) prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy,

10) przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej

W świetle powyższego dom nie wejdzie do majątku wspólnego po rozwiązaniu intercyzy, gdyż nabyty został do majątku osobistego męża. 

Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa lub zostać zawarta w trakcie – tak samo rozwiązanie tej umowy może nastąpić w trakcie trwania małżeństwa. Podstawą takiego działania jest przepis art. 47 § 2 K.r.o., zgodnie z którym umowa majątkowa małżeńska może być zmieniona albo rozwiązana. W razie jej rozwiązania w czasie trwania małżeństwa, powstaje między małżonkami wspólność ustawowa, chyba że strony postanowiły inaczej.

Reasumując, należałoby udać się do notariusza, przed którym zawierali Państwo rozdzielność majątkową i rozwiązać taką umowę. Kwestia własności domu jest inną sprawą. Mąż mógłby darować Pani część domu – jednak należy pamiętać, że darowiznę można cofnąć w przypadku rażącej niewdzięczności obdarowanego.

 

Rezygnacja z rozdzielności majątkowej w trakcie małżeństwa a kredyt na dom

Opublikowano przez

Udziały w spółce jawnej a rozwód. Czy były małżonek ma do nich prawo?

Udziały w spółce jawnej a rozwód. Czy były małżonek ma do nich prawo?

Udziały w spółce jawnej a rozwód

Stan faktyczny: czy jeśli jestem wspólnikiem w spółce jawnej, moja była żona ma prawo do udziałów w niej po rozwodzie.

Przedłożone dokumenty: brak

Akty prawne:

Dz.U. 2000 nr 94 poz. 1037 Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych („ksh”)
Dz.U. 1964 Nr 9 poz. 59 Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy („KRiO”)

Wkłady rzeczywiście wniesione do spółki decydują także o udziale kapitałowym wspólników w majątku spółki, ponieważ to ich wartości odpowiada udział kapitałowy danego wspólnika. Oznacza to, że majątek spółki jawnej jest jej własnym majątkiem (jako odrębnego podmiotu prawa), a nie majątkiem wspólnym wspólników. W zamian za wniesione wkłady wspólnicy otrzymują udział kapitałowy w spółce.
 
Z udziałami tymi związane są uprawnienia spółkowe, które tradycyjnie dzieli się na korporacyjne i obligacyjne. Do typowych uprawnień wspólników należy uprawnienie do prowadzenia i reprezentowania spółki, do podejmowania uchwał oraz uprawnienie do wypowiedzenia umowy spółki. Wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika powoduje rozwiązanie spółki.
 
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że małżonek wspólnika spółki jawnej nie jest uprawniony do żądania podziału majątku spółki. Majątek spółki jawnej jako odrębnego od wspólników podmiotu stanowi jej własność, wspólnikom zaś przysługują udziały kapitałowe.
 
Oczywiście odrębna jest kwestia, co stanowiło przedmiot wkładu do spółki oraz czy wkład ten został wniesiony przed, czy po zawarciu związku małżeńskiego. Wskazać jednakże należy, iż zgodnie z treścią art. 33 pkt 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wszelkie prawa spółkowe, w tym wierzytelności, prawo do części majątku spółki pozostałej po jej likwidacji oraz zysk spółki i przedmioty uzyskane w czasie trwania spółki należą do majątku osobistego wspólnika.

 
Rozwód jednego ze wspólników nie jest przyczyną rozwiązania spółki, w skład majątku wspólnego podlegającego podziałowi nie wchodzi zatem udział kapitałowy.
 

Udziały w spółce jawnej a rozwód

Chcesz wiedzieć więcej? ZADAJ PYTANIE PRAWNIKOWI:

Zadaj pytanie

Opublikowano przez

Mieszkanie w małżeństwie. Czy po ślubie można ustanowić współwłasność

wspólne mieszkanie

Wspólność małżeńska. Mieszkanie
Stan faktyczny: Partnerka zaciągnęła kredyt hipoteczny na kupno mieszkania, spłacamy go wspólnie. Ponadto, przekazałem 10 % wartości mieszkania tytułem wkładu wlasnego. Czy po ślubie można jakoś przepisać to mieszkanie abym był współwłaścicielem?

Przedłożone dokumenty: brak

Akty prawne:

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (j.t. Dz. U. z 2014 r., poz. 121 – dalej K.c.)
Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 1964 r. Nr 9 poz. 59 z późn. zm. – dalej “krio”)

Zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym:
 
„Art. 31. § 1. Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
 
§ 2. Do majątku wspólnego należą w szczególności:
 
 1) pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków,
 
 2) dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków,
 
 3) środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków,
 
 4) kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.)”.

„Art. 33. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą:
 
 1) przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,
 
 2) przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,
 
 3) prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom,
 
 4) przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków,
 
 5) prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie,
 
 6) przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,
 
 7) wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków,
 
 8) przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków,
 
 9) prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy,
 
 10) przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej”.
 
Ponieważ mieszkanie Pana partnerka nabyła przed ślubem – jest to jej własność.
 
Zgodnie z art. 35 krio – w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
 
Uniemożliwia to podział zakupionych rzeczy w czasie trwania małżeństwa. Staje się to możliwe w razie ustania małżeństwa, ponieważ wtedy dochodzi do podziału majątku wspólnego:

„Art. 45. § 1. Każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności.
 
§ 2. Zwrotu dokonuje się przy podziale majątku wspólnego, jednakże sąd może nakazać wcześniejszy zwrot, jeżeli wymaga tego dobro rodziny.
 
§ 3. Przepisy powyższe stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy dług jednego z małżonków został zaspokojony z majątku wspólnego”.

W świetle orzecznictwa (wyr. SA w Białymstoku z 31.1.2013 r., I ACa 731/12, Legalis) art. 45 § 1 krio normuje jedynie obowiązek zwrotu przez małżonka wydatków i nakładów poczynionych z majątku wspólnego na jego majątek odrębny, jak również prawo domagania się zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swego majątku odrębnego na majątek wspólny. W tym miejscu wskazuję na spłacany przez Pana kredyt.

W doktrynie prawa rodzinnego proponuje się szerokie rozumienie omawianych pojęć, które zakłada istnienie przysporzenia dokonanego na rzecz jednej z mas majątkowych z jednoczesnym uszczerbkiem dla drugiej. Wydatki i nakłady obejmowałyby zarówno poniesienie kosztów związanych z zachowaniem lub ulepszeniem rzeczy już istniejących w majątku, jak i związanych z nabyciem nowego składnika majątkowego. Ograniczenia obowiązku rozliczeń w ramach zwrotu wydatków lub nakładów wynikają w tym ujęciu z wykładni systemowej uwzględniającej całokształt przepisów dotyczących małżeńskich ustrojów majątkowych (por. J.S. Piątowski, w: System PrRodz, s. 399; por. też G. Jędrejek, Ustalenie wartości nakładów, s. 175 i n.; por. też uchw. SN z 15.9.2004 r., III CZP 46/04, OSNC 2005, Nr 9, poz. 152). Według bardziej precyzyjnego ujęcia, rozdzielającego znaczenie pojęć wydatków i nakładów, te pierwsze oznaczają koszty poniesione na zachowanie, eksploatację lub ulepszenie rzeczy już istniejącej, natomiast wydatki wiążą się z nabywaniem przedmiotów majątkowych (por. np. E. Skowrońska-Bocian, Rozliczenia, s. 188–189; T. Smyczyński, w: System PrPryw, t. 11, 2014, s. 561). Rozróżnienie to ma raczej wymiar teoretyczny, skoro ustawodawca nie różnicuje skutków dokonania nakładów i wydatków.

Ponieważ mieszkanie jest wyłączną własnością partnerki, może ona po zawarciu małżeństwa przekazać Panu prawo do współwłasności w drodze darowizny. Zaznaczam jedynie, że darowizna niestety może zostać odwołana w przypadku rażącej niewdzięczności obdarowanego.

Źródło: legalis

Opublikowano przez

Małżeństwo zawarte pod palmami na plaży i jak je zalegalizować w Polsce

małżeństwo zawarte na wakacjach

Legalizacja małżeństwa zawartego w innym kraju

Stan faktyczny:

Czy w Polsce moge wziac drugi slub z moim mezem pomimo tego, ze jestesmy juz po jednym slubie na Mauritiusie? Czy jest to legalne?

Od czterech lat probuje zmienic nazwisko na paszporcie i nie moge poniewaz w Polsce nie chca zaakceptowac mojego aktu slubu zeby go wpisac do polskich ksiag. Potrzebne jest apostille z Maurituisu, a nie wiem dokad mam sie o to zwrocic

Przedłożone dokumenty: brak
Akty prawne:
1. Ustawa z dnia 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego

Aktualną podstawę prawną dla możliwości rejestracji w Polsce małżeństw, które nastąpiły za granicą dają przepisy ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego.Zgodnie z ww. aktem prawnym rejestracja taka może nastąpić w formie lub rejestracji w rejestrze stanu cywilnego małżeństwa, które nastąpiło poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w państwie małżeństwa nie jest prowadzona rejestracja stanu cywilnego(art. 99) lub transkrypcji zagranicznego dokumentu stanu cywilnego, jeżeli małżeństwo zostało zawarte za granicą i na potwierdzenie tego zdarzenia został sporządzony dokument stanu cywilnego (art. 104) lub odtworzenia, jeżeli małżeństwo miało miejsce za granicą i zostałdla potwierdzenia tego zdarzenia sporządzony w danym państwie dokument stanu cywilnego, ale uzyskanie odpisu tego dokumentu nie jest możliwe albo wiąże się z poważnymi trudnościami (art. 109).

Wniosek o dokonanie jednej z powyższych czynności może złożyć osoba, której dotyczy zdarzenie małżeństwa podlegające rejestracji, transkrypcji albo dokument podlegający odtworzeniu, lub inna osoba, która wykaże interes prawny w dokonaniu tej czynności.

Rozumiem, że w Państwa przypadku mowa jest o kazusie drugim, ewentualnie trzecim.

Mają Państwo możliwość potwierdzenia zawarcia małżeństa – jeżeli będzie to zbyt skomplikowane, małżeństwo można odtworzyć.

Legalizacja małżeństwa zawartego w innym kraju

Do wniosku należy dołączyć zagraniczny dokument stanu cywilnego, będący dowodem zdarzenia i jego rejestracji w przypadku odtworzenia – dokument potwierdzający zdarzenie za granicą lub jego uwierzytelnioną kopię wraz z tłumaczeniem tych dokumentów, dokonanym przez tłumacza przysięgłego lub konsula oraz dowodem wniesienia stosownej opłaty skarbowej za odpis zupełny wydawany po dokonaniu czynności (w przypadku transkrypcji – 50 zł, w przypadku rejestracji i odtworzenia – 39 zł).

Co do apostille – do legalizacji urzędowych dokumentów zagranicznych uprawnieni są konsulowie RP. Możliwe do stosowania są trzy rodzaje klauzul legalizacyjnych:
– pełna – potwierdzająca autentyczność podpisu, pieczęci urzędowej, a także zgodności dokumentu z prawem miejsca jego wystawienia;

– skrócona – potwierdzająca zgodność dokumentu z prawem miejsca jego wystawienia;

– potwierdzenie autentyczności podpisu i pieczęci urzędowej.

Transkrypcja aktu małżeństwa polega na wiernym i literalnym przeniesieniu treści zagranicznego dokumentu stanu cywilnego do polskiego rejestru. Po dokonanej transkrypcji kierownik urzędu stanu cywilnego wydaje odpis zupełny polskiego aktu małżeństwa, który zawiera adnotację o dokonanej transkrypcji.

Transkrypcja (rejestracja) zagranicznego dokumentu stanu cywilnego jest obowiązkowa, jeżeli obywatel polski którego dotyczy zagraniczny dokument stanu cywilnego, posiada akt stanu cywilnego potwierdzający zdarzenia wcześniejsze (np. akt urodzenia, akt wcześniejszego małżeństwa) sporządzony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wnioskuje o dokonanie czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego, lub ubiega się o polski dokument tożsamości lub nadanie numeru PESEL.

Wniosek o transkrypcję aktu małżeństwa można złożyć osobiście lub poprzez pełnomocnika do kierownika urzędu stanu cywilnego w Polsce lub skorzystać z pośrednictwa konsula. Transkrypcja aktu małżeństwa jest dokonywana w związku z zawarciem małżeństwa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w celu umożliwienia wydania paszportu na nowe nazwisko albo w związku z pozytywnie zakończonym postępowaniem o potwierdzenie posiadania obywatelstwa polskiego.

Legalizacja małżeństwa zawartego w innym kraju

Umiejscowienie (inaczej transkrypcja) zagranicznego aktu stanu cywilnego oznacza wpisanie aktu stanu cywilnego (czyli aktu urodzenia, zgonu lub małżeństwa) do polskich ksiąg stanu cywilnego. Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 16.03.2007 r. (sygn. akt III CSK 380/06) „transkrypcja nie ma charakteru rejestracyjnego, a jest jedynie transponowaniem pod względem językowym i formalnym zagranicznego aktu stanu cywilnego na obowiązujący w Polsce język urzędowy i w obowiązującej tu formie rejestracji urodzeń, małżeństw i zgonów”.

Podstawę do dokonywania transkrypcji zagranicznych odpisów aktów stanu cywilnego stanowi art. 73 ustawy z dnia 29.09.1986 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego.

Zgodnie z jego treścią akt stanu cywilnego sporządzony za granicą może zostać wpisany do polskich ksiąg stanu cywilnego albo na wniosek, albo z urzędu. Z komentarzy do art. 73 ust. 1 jednoznacznie wynika, że aby zagraniczny odpis aktu stanu cywilnego mógł zostaćwpisany do polskich ksiąg, musi spełnić łącznie następujące warunki: dokument musi byćtraktowany w państwie wystawienia jak dokument stanu cywilnego, obligatoryjnie wydany przez miejscowy urząd stanu cywilnego, oraz stanowić akt stanu cywilnego.

Legalizacja małżeństwa zawartego w innym kraju

Dokumenty złożone wraz z wnioskiem stanowią akta zbiorowe rejestracji stanu cywilnego i nie podlegają zwrotowi. Kierownik urzędu stanu cywilnego może wydać z akt zbiorowych dokument w formie dokumentu elektronicznego, kopii lub wydruku dokumentu elektronicznego poświadczonych za zgodność z oryginałem. Jednocześnie, na wniosek osoby, która przedkłada zagraniczny dokument stanu cywilnego, kierownik może wydać ten dokument, po uprzednim sporządzeniu kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem, jeżeli wnioskodawca nie ma możliwości ponownego uzyskania tego dokumentu.

Jeżeli zagraniczny dokument potwierdzający zawarcie małżeństwa nie zawiera zapisu o oświadczeniu małżonków w sprawie swojego nazwiska noszonego po zawarciu małżeństwa, małżonkowie mogą złożyć takie oświadczenia w składanym wniosku o transkrypcję/odtworzenie albo w każdym czasie złożyć je do protokołu przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego, który dokonał transkrypcji/odtworzenia. W tym samym trybie małżonkowie mogą złożyć oświadczenie w sprawie nazwiska dzieci zrodzonych z tego małżeństwa.

 

prawnikonline24.pl

Legalizacja małżeństwa zawartego w innym kraju