Opublikowano

Separacja po złożonym pozwie rozwodowym

Separacja po złożonym pozwie rozwodowym

Separacja po złożonym pozwie rozwodowym

Stan faktyczny: Witam w załćżniku wysyłam pozew który otrymałem a także odpowiedz któa ja przygotowałem. Bardzo prosze o pomoc. Nie wiem jak to wyglada ale zarowno ja jak i ona nie chcemy sie sadzic. Mimo wszystko wolalbym najpierw separacje, ale nie wiem czy bez kolejnych spraw sadowych moze to sad orzec. W razie pytan prosze o informacje telefoniczna lub mailowa. Chetnie wyjasnie

Przedłożone dokumenty: pozew, odpis aktu stanu cywilnego, projekt odpowiedzi na pozew

Akty prawne:

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (j.t. Dz. U. z 2014 r., poz. 121)
Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. 1964 nr 9 poz. 59)
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego. (Dz.U. 1964 nr 43 poz. 296)

Odnośnie separacji wyjaśniam.
Instytucję separacji do polskiego prawa wprowadziła z dniem 16 grudnia 1999 r. ustawa z dnia 21 maja 1999 r. o zmianie ustaw – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, Kodeks cywilny, Kodeks postępowania cywilnego i innych ustaw (Dz. U. z 1999 r. Nr 52, poz. 532).

Separacja prawna (orzeczona przez sąd) charakteryzuje się tym, że małżonkowie zostają zwolnieni z obowiązku wspólnego pożycia przy zachowaniu węzła małżeńskiego. Ma ona zastosowanie wówczas, gdy rozkład pożycia małżeńskiego jest zupełny, ale nie wykazuje jeszcze cech trwałości. Celem separacji jest umożliwienie małżonkom powrotu do wspólnego pożycia przez zachowanie węzła małżeńskiego.

Separacja po złożonym pozwie rozwodowym

Separacja może zostać orzeczona wyłącznie wtedy, kiedy występują przesłanki pozytywne, przy jednoczesnym braku przesłanek negatywnych.

Przesłanką pozytywną, konieczną do orzeczenia separacji, jest zupełny rozkład pożycia małżeńskiego (art. 611 § 1 Kodeksu rodzinnego). Zachodzi on wówczas, kiedy w małżeństwie wygasną więzi fizyczne, duchowe i gospodarcze.

Należy w tym miejscu wskazać różnicę, jaka zachodzi pomiędzy rozwodem i separacją: przesłanką pozytywną niezbędną do orzeczenia rozwodu jest trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego, a w przypadku separacji nie wymaga się, aby rozkład pożycia był trwały.

Przyczyny rozkładu pożycia małżeńskiego mogą być zawinione (np. groźba, nieetyczne postępowanie, alkoholizm, odmowa wzajemnej pomocy, zdrada, poniżanie małżonka, niewłaściwy stosunek do dzieci lub do rodziny małżonka), niezawinione (np. długotrwała choroba utrudniająca wykonywanie obowiązków małżeńskich, zasadnicza różnica charakterów, niedobór seksualny) lub takie, które mogą zależnie od okoliczności zostać uznane za zawinione lub niezawinione (np. bezpłodność, różnica wieku, różnica światopoglądów).

Separacja po złożonym pozwie rozwodowym

Stosownie do art. 611 § 3 Kodeksu rodzinnego, jeżeli małżonkowie nie mają wspólnych małoletnich dzieci, sąd może orzec separację na podstawie zgodnego żądania małżonków. Jednak i w tym przypadku do orzeczenia separacji koniecznym jest zaistnienie zupełnego rozkładu pożycia małżeńskiego. Dlatego też sąd nie wyda orzeczenia o separacji nawet przy zgodnym żądaniu małżonków, jeśli w ich małżeństwie nie nastąpił zupełny rozkład pożycia.

Przesłanki negatywne separacji określone są w art. 61 § 2 Kodeksu rodzinnego, zgodnie z którym mimo zupełnego rozkładu pożycia orzeczenie separacji nie jest dopuszczalne, jeżeli wskutek niej miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków, albo jeżeli z innych względów orzeczenie separacji byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Zaistnienie choćby jednej z tych negatywnych przesłanek spowoduje, że sąd oddali powództwo o separację, nawet przy zgodnym wniosku małżonków o separację (w tym przypadku znaczenie będą miały zasady współżycia społecznego, gdyż zgodny wniosek o separację może zostać złożony wyłącznie przez małżonków nieposiadających wspólnych małoletnich dzieci).

Separacja po złożonym pozwie rozwodowym

Sąd nie orzeknie separacji również wówczas, kiedy sprzeciwiłoby się to zasadom współżycia społecznego. Sąd Najwyższy w wytycznych rozwodowych (orzeczenie z dnia 18 marca 1968 r., sygn. akt. III CZP 70/66 i z dnia 9 czerwca 1976 r., sygn. akt. III CZP 46/75), które mogą być stosowane również przy orzekaniu separacji, stwierdził:

„Artykuł 56 § 2 ma na uwadze sytuacje szczególne, w których – mimo całkowitej i nieodwracalnej martwoty związku małżeńskiego oraz mimo braku innych przesłanek negatywnych – zasady współżycia społecznego przemawiają przeciwko rozwodowi. Sytuacje takie mogą zwłaszcza wchodzić w rachubę wtedy, gdy z zasadami tymi nie dałoby się pogodzić rażącej krzywdy, jakiej doznałby małżonek sprzeciwiający się żądaniu rozwodu, albo gdy przeciw rozwodowi przemawiają poważne względy natury społeczno-wychowawczej, które nie pozwalają na to, by orzeczenie rozwodu sankcjonowało stan faktyczny powstały na tle złego traktowania i złośliwego stosunku do współmałżonka lub dzieci albo innych przejawów lekceważenia instytucji małżeństwa i rodziny i obowiązków rodzinnych”.

Żądanie separacji jest niezależne od żądania rozwodu i w sytuacji, gdy jeden z małżonków żąda orzeczenia separacji, a drugi orzeczenia rozwodu i żądanie orzeczenia rozwodu jest uzasadnione, to stosownie do art. 612 § 1 Kodeksu rodzinnego sąd orzeka rozwód. Jeżeli jednak orzeczenie rozwodu nie jest dopuszczalne, a żądanie orzeczenia separacji jest usprawiedliwione, sąd orzeka separację (art. 612 § 2 Kodeksu rodzinnego).

Separacja po złożonym pozwie rozwodowym

Argumenty jakich powinien Pan użyć w odpowiedzi na pozew, znajdują się poniżej.

W odniesieniu do pojęcia zupełności rozkładu pożycia należy wskazać, że w orzecznictwie utrwalił się pogląd, zgodnie z którym z wyjątkiem nielicznych głosów odmiennych, rozkład pożycia małżonków jest zupełny, gdy wszystkie więzy łączące małżonków (duchowe, fizyczne i gospodarcze) uległy zerwaniu.
Dla orzeczenia rozwodu, w przeciwieństwie do separacji, rozkład pożycia małżeńskiego musi być nie tylko zupełny, lecz także trwały. Trwałość rozkładu pożycia można stwierdzić dopiero, gdy rozkład jest już zupełny. W świetle orzecznictwa SN, rozkład pożycia jest trwały, gdy brak jest perspektyw (widoków) powrotu małżonków do wspólnego pożycia.

Pomocne przy badaniu trwałości rozkładu pożycia może okazać się porównanie czasu prawidłowego funkcjonowania małżeństwa z czasem życia małżonków w rozłączeniu. Zasady doświadczenia życiowego wskazują, że im dłużej trwało wspólne życie, tym większe jest prawdopodobieństwo, że ewentualne nieporozumienia nie doprowadzą do trwałego rozkładu pożycia (tak m.in. J. Winiarz, w: System PrRodz).

Jako Pozwany może Pan wskazać na komentarz do KRO B. Czech, w: Piasecki, 2011, art. 56, Nb 39 z powołaniem się na wyr. SN z 17.10.2000 r., I CKN 831/98, niepubl: Nawet trwające 3 lata rozłączenie małżonków, mających ponad 70 lat, które nastąpiło po wspólnym życiu przez 38 lat, nie musi nosić cechy trwałości rozkładu.

W Wytycznych z 1968 r. (teza II) SN stwierdził, że art. 56 § 2 KRO „ma na uwadze sytuacje szczególne, w których – mimo całkowitej i nieodwracalnej martwoty związku małżeńskiego oraz mimo braku innych przesłanek negatywnych – zasady współżycia społecznego przemawiają przeciwko rozwodowi” . W szczególności, gdy rozwód pozostawałby w sprzeczności z powszechnie akceptowanymi wartościami (tak A. Olejniczak, w: Dolecki, Sokołowski, Komentarz KRO, 2013, art. 56, Nb 70).

W świetle art. 56 § 2 KRO in fine ocenie z zasadami współżycia społecznego podlega orzeczenie rozwodu (a zatem głównie skutki rozwodu), a nie przyczyny, które doprowadziły do zupełnego i trwałego rozkładu pożycia.

Na ogół przyjmuje się, że zasady współżycia społecznego to normy pozaprawne o aksjologicznym uzasadnieniu, odwołujące się do powszechnie uznanych wartości. Obejmują normy moralne, a normy obyczajowe tylko wówczas, gdy jednocześnie mają uzasadnienie aksjologiczne (są uznawane za słuszne).

Separacja po złożonym pozwie rozwodowym

Sąd Najwyższy w Wytycznych z 1968 r. (teza II) wskazał, że z punktu widzenia prawa rozwodowego szczególne znacznie mają dwie zasady współżycia społecznego:

1) „zasada trwałości małżeństwa i ochrony rodziny z uwzględnieniem jednak dopuszczalności rozwodu jako środka niezbędnego do likwidacji szkodliwych społecznie, martwych, formalnie tylko istniejących związków małżeńskich”;

2) „zasada, według której obowiązki wynikające ze stosunków małżeńskich i rodzinnych nie powinny ograniczać życia osobistego w większym zakresie, niż tego wymaga dobro rodziny”.

W orzecznictwie i piśmiennictwie utrwalone jest stanowisko przedstawione przez SN w Wytycznych z 1968 r. (teza II), że sprzeczność orzeczenia rozwodu z zasadami współżycia społecznego może zwłaszcza wchodzić w rachubę w dwóch sytuacjach:

1) „gdy z zasadami tymi nie dałoby się pogodzić rażącej krzywdy, jakiej doznałby małżonek sprzeciwiający się żądaniu rozwodu”;

2) „gdy przeciw rozwodowi przemawiają poważne względy natury społeczno-wychowawczej, które nie pozwalają na to, by orzeczenie rozwodu sankcjonowało stan faktyczny powstały na tle złego traktowania i złośliwego stosunku do współmałżonka lub dzieci albo innych przejawów lekceważenia instytucji małżeństwa i rodziny lub obowiązków rodzinnych”

Separacja po złożonym pozwie rozwodowym

Nadto, należy wskazać, że jeżeli rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny – sąd nie orzeknie rozwodu. Jednakże, aby do tego doszło musiałby Pan wnosić o ustalenie winy żony. W projekcie jaki Pan przygotował mowa jest o wielogodzinnych rozmowach z innym mężczyzną – gdyby miał Pan dowody na zdradę, taka wina jest całkowicie po stronie żony.

W świetle powyższego należy rozważyć jaką drogę chciałby Pan obrać. Jeżeli chce Pan dążyć do separacji, należy wskazywać na powyższe argumenty.

Separacja po złożonym pozwie rozwodowym

Opublikowano

Rozwód bez orzekania o winie – co może zrobić sąd

Sąd jest zobligowany do ustalenia losów dzieci nawet w przypadku rozwodu bez orzekania o winie. Rozwód bez orzekania o winie - co może zrobić sąd

5.03.2020 r. Rozwód bez orzekania o winie – co może zrobić sąd

Stan faktyczny: Został złożony wniosek o rozwód bez orzekania o winie. Pozwany dostał pismo i odesłał że zgadza się z treścią wniosku ale druga strona dostała pismo z prośba  o wyjaśnienie czy nie toczyła się między nami żadna sprawa sądowa a w szczególności  o rodzicielstwo i kontakty. Co to oznacza?? Jest to jakieś rutynowe zapytanie?

Przedłożone dokumenty: brak

Rozwód bez orzekania o winie – co może sąd

Akty prawne:

  1. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy  (Dz. U. 1964 r. Nr 9 poz. 59 z późn. zm.)

Nie ma powodów do obaw. Sąd jest zobligowany do ustalenia losów dzieci, o ile są – nawet w przypadku rozwodu bez orzekania o winie. 

Zgodnie z art. 58 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków obowiązany jest do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka.

Jak wynika z powyższego przepisu, rozstrzygnięcie o władzy rodzicielskiej, w tym o opiece, nad wspólnymi małoletnimi dziećmi małżonków należy do podstawowych obowiązków sądu orzekającego rozwód bez orzekania o winie.

Sąd, orzekając o władzy rodzicielskiej i opiece nad dziećmi w wyroku rozwodowym (także przy rozwodzie bez orzekania o winie), może stosownie do okoliczności:

  1. pozostawić pełną władzę rodzicielską obojgu rozwiedzionym rodzicom,
  2. powierzyć wykonywanie tej władzy jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego z nich do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka,
  3. ograniczyć władzę rodzicielską jednego lub obojga rodziców,
  4. pozbawić władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców,
  5. zawiesić władzę rodzicielską jednego lub obojga rodziców.

Z tego względu, zobowiązani zostali Państwo do przedstawienia informacji w tym zakresie. 

Oczywiście małżonkowie mogą porozumieć się co do kwestii władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi, wysokości alimentów na dzieci, częstotliwości kontaktów dzieci z rodzicem, który na co dzień nie będzie z nimi przebywał.

Takie porozumienie zdecydowanie przyspiesza sprawę, jednakże sąd biorąc pod uwagę takie ustalenia, sam decyduje w tym zakresie. 

Rozwód bez orzekania o winie – co może zrobić sąd

Należy podkreślić, że pomimo zgodnego wniosku o nie orzekaniu o winie, rozprawa sądowa także się odbywa. Sąd ustala na rozprawie od kiedy przestało się układać miedzy małżonkami i czym to było spowodowane. Sędziowie proszą też o przywołanie przykładowych wydarzeń, które zaważyły na podjęciu decyzji o rozstaniu.

Orzeczenie rozwodu może nastąpić wyłącznie wyrokiem sądu, który zapada w razie ustalenia, że doszło między małżonkami do zupełnego i trwałego rozkładu pożycia i nie zachodzą negatywne przesłanki orzeczenia rozwodu. Zupełny rozkład pożycia oznacza, że ustały więzi łączące małżonków, a mianowicie: fizyczna (współżycie), więź emocjonalna (istnienie uczucia) i gospodarcza (prowadzenie wspólnie gospodarstwa domowego). Za trwały rozkład pożycia małżeńskiego przyjmuje się natomiast taki, który trwa na tyle długo, że nie daje realnych szans na powrót małżonków do pożycia.

Nie zawsze konieczne jest dla uzyskania rozwodu, by całkowicie ustała więź gospodarcza, może się bowiem zdarzyć, że mimo nieistnienia pozostałych więzi małżonkowie nadal wspólnie zamieszkują albo spłacają wspólnie zaciągnięte wcześniej zobowiązania; takie częściowe istnienie więzi gospodarczej nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu rozwodu.

Mimo istnienia trwałego i zupełnego rozkładu pożycia rozwód jest natomiast niedopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków (u Państwa ograniczenie to nie występuje) albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (np. z uwagi na nieuleczalną chorobę małżonka), a także jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (np. złośliwa), co ocenia sąd.

Strona w postępowaniu sądowym może modyfikować swoje żądania w zakresie orzeczenia winy aż do prawomocności wyroku.

O winie małżonka może przesądzać w szczególności nadużywanie alkoholu, inne uzależnienia, przemoc, zdrada, porzucenie, zawinione niezaspokajanie potrzeb rodziny. Żądanie uznania współmałżonka winnym rozkładu pożycia wiąże się z koniecznością przedstawienia dowodów na tę okoliczność.

Postępowanie sądowe w takiej sprawie zazwyczaj trwa dużo dłużej niż w przypadku żądania rozwodu bez orzekania o winie, konieczne jest bowiem przeprowadzenie szeregu dowodów ową winę potwierdzających.

Rozwód bez orzekania o winie – co może zrobić sąd

>