Umowa weselna
Stan faktyczny: Dzien dobry, spoznilem sie z wypowiedzeniem umowy weselnej okolo 3 tygodni (uslugodawca zastrzega sobie 180 dni). Uslugodawca nie chce rozwiazac umowy polubowne i zada kwody okolo 4000 zl. Czy 11. pkt umowy tj ”w przypadku odstapienia od umowy przez zamawiajacego w terminie krotszym niz 180 dni przed data imprezy wykonawca otrzyma odszkodowanie w wysokosci 30 % od wartosci umowy” jest poprawny i czy nie narusza praw konsumenta (tylko jedna strona ponosi koszta, ktora nawet sie nie rozpoczela, dodatkowo kwota jest bardzo wysoka) Podejrzewam, ze to niedozwolona klauzula. w zal. przesylam umowe.
Przedłożone dokumenty: umowa
Akty prawne:
1. (Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93) Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny („Kodeks cywilny”).
Umowa weselna
Analiza treści przesłanej umowy pozwala przyjąć, że zawarli Państwo z organizatorem umowę-zlecenie regulowaną przepisami Kodeksu cywilnego (art. 734-751 K.c.).
Zgodnie z art. 746 § 1 K.c.: „Dający zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie. Powinien jednak zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia; w razie odpłatnego zlecenia obowiązany jest uiścić przyjmującemu zlecenie część wynagrodzenia odpowiadającą jego dotychczasowym czynnościom, a jeżeli wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu, powinien także naprawić szkodę”.
Ponieważ umowa przewiduje odstępne należy posłużyć się powyższym.
VI ACa 1021/14, Ocena ważności powodu wypowiedzenia umowy zlecenia. – Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie
Przepis art. 746 § 1 k.c. stanowi, że w przypadku wypowiedzenia zlecenia – które zlecający może dokonać w każdym czasie – zleceniobiorcy należy się odszkodowanie, jeśli wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu. W art. 746 § 2 k.c. analogiczne uprawnienie zostało przyznane zleceniobiorcy wobec zleceniodawcy. Stosunek zlecenia – bazujący na zaufaniu stron jest na tyle trwały, na ile istnieje po obu stronach potrzeba współpracy stron i wzajemne zaufanie. Stron nie można zmuszać do współpracy, więc jeśli okaże się, że już jej nie chcą, a zakończenie współpracy odbywa bez ważnego powodu to strona podejmująca decyzję o zakończeniu współpracy winna wynagrodzić drugiej szkody związane z przedwczesnym zakończeniem współpracy.
Ustawodawca zdecydował, że ze względów słusznościowych – ważąc w takim przypadku interesy stron stosunku zlecenia – stronie pokrzywdzonej decyzją o nagłym zakończeniu zlecenia należy wynagrodzić szkodę. Jednak ustawa nie wskazuje, na czym może polegać ważny powód wypowiedzenia. Ocena ważności powodu wypowiedzenia zależeć będzie od okoliczności, w jakich dochodzi do podjęcia decyzji. Niewątpliwie, mogą to być czynniki zależne od strony umowy, jak np. utrata zaufania do zleceniobiorcy np. wskutek zastrzeżeń do wykonywania zlecenia, czy czynniki obiektywne, jak np. czy też zmniejszenie zapotrzebowania na usługi zleceniobiorcy.
Tak więc, odszkodowanie należy się drugiej stronie. Może Pan wnosić o jego miarkowanie jako zdecydowanie zawyżonego np. na podstawie:
Zastrzeżenie kary umownej na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, względnie określonej sumy pieniężnej na wypadek odstąpienia od umowy (odstępne) jest dopuszczalne na mocy art. 483 k.c. oraz art. 396 k.c. Przepisy kodeksowe nie precyzują jednak sposobu naliczenia powyższych sum, ani ich wysokości, poza art. 3853 pkt 17 k.c. Na jego podstawie za niedozwolone postanowienie umowne uznaje się postanowienie, które nakłada na konsumenta, który nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy, obowiązek zapłaty rażąco wygórowanej kary umownej lub odstępnego.
We wskazanym tu zakresie regulacje wzorców skupiają się na konsekwencjach finansowych obciążających konsumentów na skutek realizacji prawa odstąpienia od umowy. Należy postawić tezę, iż nieodłącznym elementem każdej umowy jest zastrzeżenie sankcji w postaci kary umownej – w przypadku takiego odstąpienia. Przy czym, nie podlega kwestionowaniu przez UOKiK zasadność pobierania owej kary – powszechnie stosowanej w obrocie handlowym, a jedynie jej wysokość. W celu oceny, czy wysokość zastrzeżonej przez dewelopera kary umownej jest rażąco wygórowana, należy znaleźć obiektywny punkt odniesienia. Powyższy problem dotyczy w szczególności:
Zastrzeżenie kary umownej na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, względnie określonej sumy pieniężnej na wypadek odstąpienia od umowy (odstępne) jest dopuszczalne na mocy art. 483 k.c. oraz art. 396 k.c. Przepisy kodeksowe nie precyzują jednak sposobu naliczenia powyższych sum, ani ich wysokości, poza art. 3853 pkt 17 k.c. Na jego podstawie za niedozwolone postanowienie umowne uznaje się postanowienie, które nakłada na konsumenta, który nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy, obowiązek zapłaty rażąco wygórowanej kary umownej lub odstępnego. W znacznej części deweloperskich wzorców umów uregulowane zostały również przypadki wykonania prawa odstąpienia przez dewelopera z przyczyn innych niż nienależyte wykonanie zobowiązania przez konsumenta. We wskazanym tu zakresie regulacje wzorców skupiają się na konsekwencjach finansowych obciążających konsumentów na skutek realizacji prawa odstąpienia od umowy. Należy postawić tezę, iż nieodłącznym elementem każdej umowy jest zastrzeżenie sankcji w postaci kary umownej – w przypadku takiego odstąpienia. Przy czym, nie podlega kwestionowaniu przez UOKiK zasadność pobierania owej kary – powszechnie stosowanej w obrocie handlowym, a jedynie jej wysokość. W celu oceny, czy wysokość zastrzeżonej przez dewelopera kary umownej jest rażąco wygórowana, należy znaleźć obiektywny punkt odniesienia. Powyższy problem dotyczy w szczególności kary umownej za odstąpienie.
Umowa weselna