Tag: wycieczka

Opublikowano przez

Rezygnacja z wyjazdu sylwestrowego – kiedy przysługuje zwrot zaliczki

Rezygnacja z wyjazdu sylwestrowego

23.12.2019 r. Rezygnacja z wyjazdu sylwestrowego – kiedy przysługuje zwrot zaliczki

Stan faktyczny: Wraz z mężem wykupilismy sylwestera w górach…zapłaciłam zaliczkę w wysokości 50 %…z przyczyn rodzinnych nie możemy jechać….gdy zadzwoniłam do Hotelu to Pani powiedziała że nie zwróci mi zaliczki . I moje pytanie brzmi czy jest to zgodne z prawem . W załączniku przesyłam pismo z rezerwacją.

Przedłożone dokumenty: potwierdzenie rezerwacji

Akty prawne:

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (j.t. Dz. U. z 2014 r., poz. 121)

Zgodnie z raportem z kontroli wzorców umów stosowanych przez organizatorów turystyki stwierdzono, że część przedsiębiorców przewiduje możliwość zatrzymania wpłaconej przez konsumentów zaliczki na wypadek rozwiązania umowy. Z istoty zaliczki wynika jednak to, że w razie wykonywania umowy powinna ona być zaliczona na poczet ceny, natomiast w przypadku odstąpienia od umowy, lub rozwiązania kontraktu, zaliczka powinna zostać zwrócona. W tych okolicznościach postanowieniom uprawniającym organizatorów do zachowania kwoty wpłaconej tytułem zaliczki na wypadek odstąpienia konsumenta od umowy można zarzucić niezgodność z art. 3851 §1 kodeksu cywilnego („kc”). Klauzule takie naruszają również art. 3853 pkt 12 kc, wedle którego za niedozwolone uznaje się postanowienia wyłączające obowiązek zwrotu konsumentowi uiszczonej zapłaty za świadczenie niespełnione w całości lub części, jeżeli konsument zrezygnuje z zawarcia umowy lub z jej wykonania. Za słusznością takiej oceny przemawia fakt, że na mocy wyroku SOKiK z 13 czerwca 2007 roku (sygn. akt XVII AmC 64/06) do rejestru pod numerem 1269 wpisano postanowienie „W przypadku nieusprawiedliwionej rezygnacji opłata rezerwacyjna nie ulega zwrotowi”. W uzasadnieniu do tego wyroku Sąd podniósł, że nieuprawnione jest zachowywanie przez organizatora opłaty stanowiącej zaliczkę, gdyż w istocie powoduje to, że zatrzymuje on część świadczenia klienta sam będąc zwolnionym od spełnienia własnego świadczenia. Postanowienie określające uprawnienie do zatrzymania zaliczki stoi w sprzeczności z zasadą ekwiwalentności świadczeń powodując nierównomierne rozłożenie praw i obowiązków stron umowy ze szkodą dla konsumenta.
Przykłady postanowień zakwestionowanych przez UOKiK:
„(…) Brak wpłaty w określonych terminach stanowi podstawę do rozwiązania Umowy – Zgłoszenia i skreślenia z listy uczestników. Biuro ma prawo zatrzymać wpłaconą zaliczkę”,
„W przypadku braku wymaganych wpłat w oznaczonych terminach, jak w pkt. 3.1. i 3.2. Organizator zastrzega sobie prawo rozwiązania umowy z klientem. Rozwiązanie umowy nie wiąże się z obowiązkiem zawiadomienia o tym fakcie klienta a wpłacone zaliczki nie podlegają zwrotowi”.

W pkt. 16 art. 3853 K.c. za niedozwolone postanowienia uważa się również postanowienia, które nakładają wyłącznie na konsumenta obowiązek zapłaty ustalonej sumy na wypadek rezygnacji z zawarcia lub wykonania umowy. W związku z tym, w przypadku zawierania umowy z hotelem, powinna być również uregulowana sytuacja, kiedy to hotel ma obowiązek zwrócić zaliczkę lub zapłacić karę konsumentowi, w sytuacji gdy hotel rezygnuje z wykonania umowy.

Podsumowując: brak na stronie pośrednika regulacji określającej termin, po przekroczeniu którego zaliczka jest bezzwrotna lub zwrotna częściowo, bądź brak umieszczenia informacji o jej bezzwrotności w takim miejscu, aby osoba wpłacająca zaliczkę zapoznała się z tym warunkiem, upoważnia Państwa do żądania zwrotu. Ponieważ w rezerwacji wskazano na te warunki, jest to nieco utrudnione, jednakże z uwagi na zapis że przy rezygnacji w terminie 15 dni do terminu należy zapłacić całość wynagrodzenia, powinni Państwo skierować pismo do hotelu z wezwaniem do zapłaty i powołaniem się na niedozwolone klauzule umowne i naruszanie praw konsumentów.

Rezygnacja z wyjazdu sylwestrowego – kiedy przysługuje zwrot zaliczki

Opublikowano przez

Kiedy można odstąpić od umowy zawartej z biurem podróży?

Odpowiedzialność biura podróży

Akty prawne:

Dz.U. 1997 nr 133 poz. 884 Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych
Dyrektywa Rady z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek

 

Zgodnie ze stanowiskiem UOKiK oraz przepisami ustawy, w przypadku wystąpienia sytuacji nadzwyczajnych, m.in. zdarzeń atmosferycznych, konfliktów, sytuacji zagrożenia życia turysta zawsze powinien zachować szczególną ostrożność. Organizator turystyki ma obowiązek udzielenia w czasie trwania imprezy turystycznej pomocy klientowi. Przyjęło się, że w przypadkach, w których klienci biur podróży wyjechali i nie mogą powrócić do kraju w terminie przewidzianym umową, organizator wyjazdu powinien zapewnić im opiekę swojego przedstawiciela oraz zagwarantować nocleg wraz z wyżywieniem do czasu powrotu do Polski. Tylko od woli organizatora zależy, jaki standard usługi zaoferuje w sytuacji nadzwyczajnej, a ponieważ dzieje się to na jego koszt, można spodziewać się próby maksymalnego ograniczenia strat.
Zgodnie z prawem, organizator wyjazdu powinien niezwłocznie poinformować swoich klientów o:
• konieczności zmiany istotnych warunków umowy (np. o innej dacie wyjazdu albo o jego odwołaniu)
• związanym z tym prawem klientów do uczestniczenia w imprezie zastępczej o tym samym lub wyższym standardzie (chyba, że konsument zgodzi się na imprezę o niższym standardzie za zwrotem różnicy w cenie)
• możliwości żądania natychmiastowego zwrotu wszystkich wniesionych wpłat.

W związku z tym, że biuro podróży nie odpowiada za działania osób trzecich nieuczestniczących w wyjeździe oraz w sytuacji wystąpienia siły wyższej, konsument nie ma możliwości dochodzenia odszkodowania. Nie podlega jednak wątpliwości, że klienci, którzy przez siłę wyższą nie wyjechali na wakacje będą mogli uzyskać zwrot całości wpłaconej kwoty albo skorzystać z propozycji biura podróży i pojechać w innym terminie lub w inne miejsce.
Warto pamiętać, że o tym, czym jest siła wyższa w przypadku sporu biura podróży z turystą ostatecznie rozstrzygnąć może sąd.
Konsument powinien odstąpić od umowy pisemnie. Musi złożyć je organizatorowi wyjazdu nawet wtedy, gdy kupił wycieczkę za pośrednictwem portali internetowych lub agentów. Odstępując od umowy, powinien wskazać jako przyczynę zmianę istotnych warunków kontraktu np. odwołanie wycieczki przez organizatora w związku z zamieszkami.
Zgodnie z art. 14 ust. 5 pkt 2 konsumenci nie muszę jechać na tę wycieczkę – mogą odstąpić od umowy, ze względu na zmiany istotnych warunków umowy z przyczyn niezależnych od biura podróży.

Skutkiem odstąpienia, w zależności od życzenia konsumentów, może być:
1) udział w innej wycieczce o takim samym bądź wyższym standardzie (chyba, że konsumenci zgodzą się na imprezę o niższym standardzie za zwrotem różnicy)
2) natychmiastowy zwrot wszystkich świadczeń wniesionych przez konsumentów – zatem pełnej kwoty, bez potrącenia, kary umownej itp.

Konsumenci mogą zatem zrezygnować z wycieczki i domagać się zwrotu zapłaconej przez siebie sumy. Okoliczność, czy zmiana warunków jest następstwem siły wyższej czy nie – nie ma znaczenia dla możliwości rezygnacji i zwrotu pełnej sumy.

Podstawa prawna:
Art. 14 ust. 5-7 ustawy z 29 sierpnia 1997 o usługach turystycznych:
5. Organizator, który przed rozpoczęciem imprezy turystycznej jest zmuszony, z przyczyn od niego niezależnych, zmienić istotne warunki umowy z klientem, z zastrzeżeniem art. 17, powinien niezwłocznie o tym powiadomić klienta. W takiej sytuacji klient powinien niezwłocznie poinformować organizatora, czy:
1)przyjmuje proponowaną zmianę umowy albo
2)odstępuje od umowy za natychmiastowym zwrotem wszystkich wniesionych świadczeń i bez obowiązku zapłaty kary umownej.
6. Jeżeli klient, zgodnie z ust. 5, odstępuje od umowy lub jeżeli organizator odwołuje imprezę turystyczną z przyczyn niezależnych od klienta, klient ma prawo, według swojego wyboru:
1)uczestniczyć w imprezie zastępczej o tym samym lub wyższym standardzie, chyba że zgodzi się na imprezę o niższym standardzie za zwrotem różnicy w cenie;
2)żądać natychmiastowego zwrotu wszystkich wniesionych świadczeń.
7. W wypadkach określonych w ust. 6 klient może dochodzić odszkodowania za niewykonanie umowy, chyba że odwołanie imprezy turystycznej nastąpiło z powodu:
1)zgłoszenia się mniejszej liczby uczestników niż liczba minimalna określona w umowie, a organizator powiadomił o tym klienta na piśmie w uzgodnionym terminie;
2)siły wyższej.

Ponadto, należy wskazać iż takie postanowienia OWU stanowią klauzulę niedozwoloną:

1) Organizator nie ponosi żadnej odpowiedzialności i nie gwarantuje żadnych zwrotów finansowych w razie wojny, strajku, epidemii, katastrofy ekologicznej, zakłóceń komunikacyjnych, zamknięcia granic, decyzji administracyjnych władz i wystąpienie innych sił wyższych oraz działania osób trzecich, nie uczestniczących w wykonywaniu usługi objętej umową, uniemożliwiających jej realizację, a nie możliwych do przewidzenia i usunięcia.
2) W szczególności organizator nie ponosi odpowiedzialności za decyzje organów granicznych oraz za jakość i dostępność usług fakultatywnych, zakupywanych samodzielnie przez uczestników (wypożyczalnia sprzętu sportowego, ogólnie dostępne wyciągi narciarskie, baseny wycieczki fakultatywne itp) nieobjętych umową i ceną. (wyrok z dnia 16 listopada 2009 r., sygn. XVII AmC 616/09, nr w Rejestrze  UOKiK: 1835).
A w uchwale Sądu Najwyższego  z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. akt III CZP 119/10, czytamy, że Postanowienie wzorca umowy, sprzeczne z bezwzględnie obowiązującym przepisem ustawy, nie może być jednocześnie uznane za niedozwolone postanowienie umowne.