18.11.2019 r. Kolizja drogowa i brak świadków
Stan faktyczny: mam problem. mijając się z pługiem gdy byłam na zaspie śnieżnej a pan kierujący autem do odśnieżania przed zaspa obniżył pług i zepchnął cały śnieg na moje auto w wyniku tego straciłam całkowicie widoczność i panowanie nad autem i uderzyłam w drzewo. Dodam jeszcze że ja byłam pierwsza na zaspie i jechałam 40 na godzinę. Narazie nie tylko policja wmawia mi że to moja wina a nie tego pana który jechał pługiem a ja mam inne zdanie i wiem jak było
Przedłożone dokumenty: brak
Akty prawne:
- Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz.U. 1971 nr 12 poz. 114)
- Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U.2001 nr 106 poz. 1148)
W sytuacji problemu z ustaleniem sprawcy – lub też wskazywaniem na Panią, czym się Pani nie zgadza, istnieje formalna możliwość zainicjowania przez Panią postępowania wykroczeniowego przeciwko drugiemu uczestnikowi kolizji, który Pani zdaniem ponosi odpowiedzialność za zderzenie się pojazdów.
Wskazać bowiem należy, iż zgodnie z przepisem art. 57 § 1 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia „podstawę do wszczęcia postępowania stanowi wniosek o ukaranie złożony przez organ uprawniony do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego w danej sprawie, a w wypadkach określonych w art. 27 § 1 i 2 także wniosek złożony przez pokrzywdzonego”.
Przepis art. 27 § 1 K.p.s.w. stanowi z kolei, że „w sprawach o wykroczenia ścigane na żądanie pokrzywdzonego, pokrzywdzony może samodzielnie wnieść wniosek o ukaranie jako oskarżyciel posiłkowy”.
Wobec tego, że wykroczenie spowodowania zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym z art. 86 Kodeksu wykroczeń nie jest wykroczeniem ściganym na żądanie pokrzywdzonego, a z urzędu, sięgnąć należałoby do § 2 wymienionego artykułu K.p.s.w., zgodnie z którym „w sprawach o wykroczenia inne niż określone w § 1, pokrzywdzony może samodzielnie wnieść wniosek o ukaranie jako oskarżyciel posiłkowy, jeżeli w ciągu miesiąca od powiadomienia o wykroczeniu organu uprawnionego do występowania w tych sprawach w charakterze oskarżyciela publicznego nie zostanie powiadomiony o wniesieniu przez ten organ wniosku o ukaranie albo otrzyma zawiadomienie, o którym mowa w art. 54 § 2”(zawiadomienie o braku podstaw do wniesienia wniosku o ukaranie).
Jak zatem z powyższego wynika, przede wszystkim powinna Pani w pierwszej kolejności złożyć w miejscowo właściwej jednostce policji powiadomienie o popełnieniu przez drugiego z uczestników kolizji wykroczenia z art. 86 Kodeksu wykroczeń. Następnie, jak należy się spodziewać w związku ze skierowaniem takiego wniosku przeciwko Pani, po otrzymaniu powyższego zawiadomienia o braku podstaw do złożenia wniosku o ukaranie drugiego uczestnika kolizji lub po upływie miesiąca od dnia złożenia przez Panią tego powiadomienia, będzie Pani uprawniona do wniesienia do sądu własnego wniosku o ukaranie drugiego uczestnika przedmiotowej kolizji.
Zgodnie z przepisem art. 57 § 2 K.p.s.w. „wniosek o ukaranie powinien zawierać:
1imię i nazwisko oraz adres obwinionego, a także inne dane niezbędne do ustalenia jego tożsamości,
2określenie zarzucanego obwinionemu czynu ze wskazaniem miejsca, czasu, sposobu i okoliczności jego popełnienia,
3wskazanie dowodów,
4imię i nazwisko oraz podpis sporządzającego wniosek, a także adres gdy wniosek pochodzi od pokrzywdzonego”.
W konsekwencji złożenia przez Panią wniosku sąd powinien wyznaczyć rozprawę, na którą wezwie zarówno Panią, jak i obwinionego oraz rozpatrzy Pani wniosek, w tym w szczególności przeprowadzi zawnioskowane przez Panią dowody.
Na marginesie wskazać można, iż w tego typu sprawach, w których brak jest naocznych świadków zdarzenia, pomocny okazuje się udział biegłego do spraw ruchu drogowego, który sporządza dla sądu opinię odnośnie przyczyn i przebiegu zdarzenia, o co warto zawsze wnioskować.
Kolizja drogowa i brak świadków