
Prowadzenie kanału na YouTube z Polski, skierowanego do odbiorców z USA
Stan faktyczny: Witam, moje pytanie dotyczy działalności internetowej w USA. Prowadzę kanał z X na polskim YouTube od kilku lat i wpadłem na pomysł, żeby spróbować rozszerzyć to o inne kraje, dodając dubbing w języku angielskim. Żeby to zrobić będę musiał utworzyć nowy kanał z lokalizacją USA, tak aby filmy były proponowane w tamtym rejonie. Chciałbym się dowiedzieć, jak to wygląda od strony prawnej? Czy na coś powinienem uważać? Jak należy się rozliczać? Jestem osobą prywatną i mieszkam na stałe w Polsce.
Przedłożone dokumenty: brak
Akty prawne:
- Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (j.t. Dz. U. z 2014 r., poz. 121)
- Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. 1997 nr 137 poz. 926)
- Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535)
- Ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz.U. 2002 nr 144 poz. 1204)
- Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.)
- Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. 2018 poz. 646)
Zasada ogólna mówi, że miejscem świadczenia usług – w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika VAT – jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności. W przypadku usługobiorcy niebędącego podatnikiem VAT, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę lub miejsce zamieszkania.
Prowadzenie kanału na YouTube z Polski, skierowanego do odbiorców z USA
W przypadku gdy usługi elektroniczne świadczone są na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT ma zastosowanie art. 28k ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 28 k ustawy VAT:
1. Miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, w przypadku gdy łącznie są spełnione następujące warunki:
1) usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby – stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium jednego państwa członkowskiego;
2) usługi, o których mowa w ust. 1, są świadczone na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1;
3) suma całkowitej wartości usług, o których mowa w ust. 1, świadczonych na rzecz podmiotów, o których mowa w pkt 2, oraz całkowitej wartości dostaw towarów, o których mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3, pomniejszona o kwotę podatku lub podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego ani w poprzednim roku podatkowym kwoty 10 000 euro lub jej równowartości wyrażonej w walucie krajowej państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1, przy czym w przypadku usługodawcy posiadającego siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby – stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju wyrażona w złotych równowartość kwoty w euro wynosi 42 000 zł.
Prowadzenie kanału na YouTube z Polski, skierowanego do odbiorców z USA
Zatem, świadcząc usługi elektroniczne na rzecz prywatnych użytkowników YT z USA, miejscem opodatkowania będzie USA.
Po utworzeniu kanału, należy skorzystać z formularzy dostępnych na YT/google, gdyż twórcy kanałów na YT muszą przesłać dane podatnika. Google odlicza w tej sytuacji podatki w USA od zarobków w YT pochodzących od widzów w USA.
Takie dane należy podać po zalogowaniu w Google Adsense w sekcji płatności.
Należność pobierana przez Google od twórców jakim planuje Pan zostać (kanał dla widzów w USA) na poczet podatku wynosi 0–30% w przypadku zarobków uzyskanych od widzów w USA i zależy od tego, czy dany kraj podpisał umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania ze Stanami Zjednoczonymi.
Polska podpisała taką umowę.
Artykuł 28k VATU ma zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy przedmiotem świadczenia są usługi telekomunikacyjne, nadawcze lub elektroniczne.
Zgodnie z art. 2 pkt 25a VATU usługami telekomunikacyjnymi są usługi dotyczące transmisji, emisji i odbioru sygnałów, tekstów, obrazów i dźwięków lub wszelkiego rodzaju informacji drogą kablową, radiową, optyczną lub za pośrednictwem innych systemów elektromagnetycznych, w tym związane z nimi przeniesienie lub cesja praw do użytkowania środków dla zapewniania takiej transmisji, emisji i odbioru, wraz z zapewnieniem dostępu do ogólnoświatowych sieci informacyjnych, z uwzględnieniem art. 6a rozporządzenia wykonawczego 282/2011.
Prowadzenie kanału na YouTube z Polski, skierowanego do odbiorców z USA
Definicja ta oparta jest na definicji zawartej w art. 24 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którą:
„usługi telekomunikacyjne oznaczają usługi dotyczące transmisji, emisji i odbioru sygnałów, tekstów, obrazów i dźwięków lub wszelkiego rodzaju informacji drogą kablową, radiową, optyczną lub za pośrednictwem innych systemów elektromagnetycznych, w tym związane z nimi przeniesienie lub cesja praw do użytkowania środków dla zapewniania takiej transmisji, emisji i odbioru, wraz z zapewnieniem dostępu do ogólnoświatowych sieci informacyjnych”.
Ustawodawca w definicji „usług telekomunikacyjnych” odnosi się także do art. 6a rozporządzenia Rady Nr 282/2011. Przepis ten formułuje otwartą definicję „usług telekomunikacyjnych”, przewidując, że:
„1. Usługi telekomunikacyjne w rozumieniu art. 24 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE obejmują w szczególności następujące usługi:
a) usługi telefonii stacjonarnej i komórkowej służące do przesyłania i przełączania komunikacji głosowej, danych i obrazu, łącznie z usługami telefonicznymi obejmującymi element obrazu, nazywane inaczej usługami wideotelefonicznymi;
b) usługi telefoniczne świadczone przez Internet, łącznie z usługami telefonii internetowej (VoIP);
c) poczta głosowa, oczekiwanie na połączenie, przekazywanie połączenia, identyfikacja dzwoniącego, telekonferencja i inne usługi obsługiwania połączeń;
d) usługi przywoływania;
e) usługi „audiotekst”;
f) faks, telegraf i teleks;
g) dostęp do Internetu i stron World Wide Web;
h) prywatne połączenia sieciowe oddające łącza telekomunikacyjne do wyłącznego użytku usługobiorcy.
2. Usługi telekomunikacyjne w rozumieniu art. 24 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE nie obejmują następujących usług:
a) usług świadczonych drogą elektroniczną;
b) usług nadawczych radiowych i telewizyjnych”.
Prowadzenie kanału na YouTube z Polski, skierowanego do odbiorców z USA
Na podstawie art. 2 pkt 25b VATU usługami nadawczymi są usługi nadawcze, o których mowa w art. 6b rozporządzenia Rady Nr 282/2011. Przepis ten tworzy otwartą definicję „usług nadawczych”, przewidując, że:
„1. Usługi nadawcze obejmują usługi zawierające treści audio i audiowizualne, takie jak programy radiowe lub telewizyjne dostarczane za pośrednictwem sieci komunikacyjnych, powszechnie udostępniane przez dostawcę usług medialnych i objęte jego odpowiedzialnością redakcyjną, przeznaczone do jednoczesnego słuchania lub oglądania zgodnie z zaplanowanym programem.
2. Ustęp 1 obejmuje w szczególności:
a) programy radiowe lub telewizyjne transmitowane lub retransmitowane za pośrednictwem sieci radiowej lub telewizyjnej;
b) programy radiowe lub telewizyjne rozpowszechniane za pośrednictwem Internetu lub podobnej sieci elektronicznej (streaming IP), jeżeli są nadawane jednocześnie z ich transmisją lub retransmisją za pośrednictwem sieci radiowej lub telewizyjnej.
3. Ustęp 1 nie ma zastosowania do:
a) usług telekomunikacyjnych;
b) usług świadczonych drogą elektroniczną;
c) podawania informacji o wybranych programach na żądanie;
d) przenoszenia praw do nadawania lub transmisji;
e) dzierżawy sprzętu technicznego lub instalacji wykorzystywanych do odbioru nadawanych treści;
f) programów radiowych lub telewizyjnych rozpowszechnianych za pośrednictwem Internetu lub podobnej sieci elektronicznej (streaming IP), chyba że są one nadawane jednocześnie z ich transmisją lub retransmisją za pośrednictwem sieci radiowych lub telewizyjnych”.
Definicja ta oparta jest na definicji zawartej w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z 10.3.2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych) (wersja ujednolicona) (Dz.Urz. UE L 95 z 15.4.2010 r., s. 1 ze zm.).
Prowadzenie kanału na YouTube z Polski, skierowanego do odbiorców z USA
W samej dyrektywie 2006/112/WE prawodawca unijny nie określił definicji „usług elektronicznych”, niemniej jednak w załączniku II wprowadził przykładową listę usług rozumianych jako usługi świadczone drogą elektroniczną. Lista ta (oparta na analogicznej liście zawartej w załączniku L do VI dyrektywy) obejmuje:
1) tworzenie i utrzymywanie witryn internetowych, zdalną konserwację oprogramowania i sprzętu;
2) dostarczanie oprogramowania oraz jego uaktualnień;
3) dostarczanie obrazów, tekstu i informacji oraz udostępnianie baz danych;
4) dostarczanie muzyki, filmów i gier, w tym gier losowych i hazardowych, jak również przekazów lub wydarzeń o charakterze politycznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym, naukowym lub rozrywkowym;
5) świadczenie usług kształcenia korespondencyjnego.
Prowadzenie kanału na YouTube z Polski, skierowanego do odbiorców z USA
Jeżeli mają Państwo pytania własne, można je zadać klikając w ten link